Wellington

De ochtend dat we wegmoesten naar wellington begon vroeg. Fenna stond al weer om 6u naast me. En de nacht was ook heel rommelig. pff wordt een lange dag. We zaten hierdoor wel om 8u al in de auto. Om 1 u moeste we bij de boot zijn en t is 2,5 u rijden. maarja nieuw zeelandse wegen, reken daar maar een half uurtje extra voor uit. Er zijn veel wegwerkzaamheden en door de vele bochten kan je ook niet zo hard. We moesten ook nog ontbijten, want we hadden alleen nog fruit. De auto moesten we bij de boot achterlaten, dus zo min mogelijk mee...
Snel in het 1e dorpje getankt en broodjes gehaald. daarna door. We hebben de kustroute genomen en zo extra van de natuur kunnen genieten. En het scheelde maar een half uurtje.
We kwamen vanaf een mooie kant, uitkijkent over de haven van picton aan. Eerst even gekeken waar we de auto in moesten leveren. Toen snel een wc zoeken en even rondkijken, want het was pas half 12. Een Geweldig cadeau voor mijn broer gekocht en gelunched. Om kwart voor 1 parkeerde we de auto en haalde de spullen eruit. Helemaal klaar om naar de boot te gaan.... Oeps vergeten de auto vol te tanken. Gelukkig vertelde de vrouw naast ons(van europcar) dat het benzinestation 2min rijden was. Jeroen zetten ons en de spullen af bij de boot en ging toen snel tanken en de auto inleveren.
5 over 1 was hij bij ons en konden we inchecken en de auto inleveren. Buggie mocht mee de boot op gelukkig. Daarna meteen doorgelopen en de boot op. Het kinderdek was nog afgesloten dus maar op dek 7 gaan zitten. Toen de boot eenmaal voer was het kinderdek (met kleine monkeulytown) open. dus maar snel daarheen. De kinderen moesten hun energie kwijt. Nou dat is wel gelukt ;-). Jeroen wilde boven kijke ondertussen en dat is natuurlijk geen probleem. Ook wel logisch met zijn zeevaartachtergrond.
Na ruim 2u waren de kinderen en klaar mee en kregen we wat honger. We zijn op dek 8 gaan zitten de kinderen achter de ipad. Jeroen zag ons al snel en die heeft wat lekkers voor ons gehaald. De aankomst in wellington was in schemering. Erg mooi natuurlijk. Dus ook veel foto's
De auto was daarna snel geregeld. hij stond ook voor de deur. Jeroen zet de kinderstoelen erin en ik haal de koffers. Daarna snel naar huis.. gelukkig maar 10 min.
Nouja huis... het is eigenlijk 1 kamer, maar wel heel netjes en alles staat erin.
De kinderen op een "toverbed" (bedbank) en wij achter een schuifdeur een gewoon bed.
T voordeel is dat we hier midden in t studentencentrum zitten, dus binnen 100meter lopen al 6 restaurantjes... We hebben dus even een pizza gehaald en snel naar bed. De kinderen lagen er pas om half9 in!
T nadeel van het centrum is dat er veel nachtelijke geluiden zijn, dronken mensen, sirenes...
Thijs sliep hier dus maar met zijn oordopjes in. Maar fenna slaapt ook deze nacht niet zo best... De volgende ochtend was het zover. Na 8 jaar zouden we onze familie daar weer zien. Best spannend voor ons, maar voor Thijs ook. Hij had het er al dagen over. We hadden prachtig mooi weer. We hadden om 10u afgesproken bij het "Te papa" museum. Een heel groot museum over dit land. Maar dan ook alles. de natuur, de schilders, de mensen etc.
Binnen vroeg shari al snel wat het leukste is voor jonge kinderen. Door de slechte nachten waren de kinderen niet echt relaxed. Ze waren niet te houden, door intresse, de sloomheid van nieuwzeelanders, onze aandacht missen... pff. Thijs wil ook alles laten zien aan iedereen, maar ze verstonden hem natuurlijk niet en dan was hij al weer weg...
We gaan ooit maar een keer terug met oudere of geen kinderen.
Na het museum hebben we aan hun tips gevraagd. Ze wilde graag met ons nog naar de "cable car". De rode tram die op alle kaarten van Wellington staat. Dus ik verwachte heel wat.
Onderweg kwamen we nog een speeltuin tegen. Het was een leuke speeltuin. De kinderen gingen lekker hun gang, waardoor ik eindelijk ook even met mijn familie kon praten.
de tram was wel apart. T lijkt wat op de nederlandse trams, alleen dan schuin omhoog, dus op elke tree weer bankjes. Eigenlijk een tram op een trap. De rit duurde 3 min naar de top van de berg.
Daar de andere kant weer een stukje af naar de speeltuin. Ik had die dag enorme last van mijn knie. Ik was dus niet zo blij met het bergwandelen, maar t is gelukt. Natuurlijk heb ik het niet laten merken.
De nieuwzeelanders zijn een apart folk. Ze zijn enorm beleeft en meewerkend. Je bent ook altijd welkom enzo. Maar directheid kennen ze niet. Ze direct iets vragen (wat ze willen drinken bijvoorbeeld) krijg je geen direct antwoord op. Ze zeggen iets van: maakt niet uit, net wat je hebt. Als ze met je meerijden en ze hebben het warm vragen ze ook niet of de kachel lager mag, maar ze wapperen met iets of zegge het is warm vandaag he.
Gelukkig is mijn familie half nederlands en ze kennen ons al, dus dat gaat wel, maar nogsteeds wel erg oppassen.
Na de speeltuin hadden ze Thijs een ijsje belooft. Shari stond er op om te betalen. Daarna weer met het trammetje terug. En terug naar het museum, want daar stond de auto nog. We hebben daar afgesproken om de volgende dag om half 6 te gaan eten.
De kinderen er maar vroeg ingedaan en ze sliepen al snel. En wij ook.
We hebben nog tips gekregen om de volgende dag heen te gaan.
We zijn naar het strand gegaan. De stranden zijn hier voornamelijk steen rots stranden. Er is weinig zand te vinden. Op dit strand liggen vaak speciale schelpen. Die glimmen blauw/groen aan de binnenkant. Heel mooi! Stiekem ook een paar meegenomen.
De kinderen zijn het reizen en de drukte een beetje zat... we zijn dus smiddags rustig thuis gespeeld. Ook beter, omdat we savonds uit eten gingen.
Het uit eten was heel gezellig. Tot half 8 gedroegen de kinderen zich ook goed. T restaurant was zo goed als leeg, dus dat gaf wel wat ruimte. We hebben heel gezellig gekletst.
Daar afscheid genomen van Melissa en Shari. Thijs moest er helemaal van huilen... hij keek er zo naar uit en dan is t met 2 dagen weer klaar. Darren komt de volgende dag naar ons. Wij gaan dan alweer door naar de volgende plek bij Taupo. Maar eerst gaan we nog naar darren zijn moeder.
Hopen op een goede nacht (helaas was het dat niet)
Op naar Taupo